Μεταξύ τη 21 και τη 25 Απρίλη

Σφυρίζει ο άνεμος, ξεσπά η καταιγίδα,
Παπούτσια σπασμένα, μα πρέπει να πάμε
Να κατακτούμε τη κόκκινη άνοιξη
‘Οπου ανατέλλει ο ήλιος του μέλλοντος.
Να κατακτούμε τη κόκκινη άνοιξη
‘Οπου ανατέλλει ο ήλιος του μέλλοντος.

Ο αντάρτης έχει πάντοτε πατρίδα
Και των γυναικών τους ανατεναγμούς
Και στη νύχτα τον οδηγούν τ’αστέρια
Δυνατόν κι έτοιμον να χτυπήσει.
Και στη νύχτα τον οδηγούν τ’αστέρια
Δυνατόν κι έτοιμον να χτυπήσει.


Κι αν μας πάρει ο θάνατος ο σκληρός,
Σκληρήν εκδίκηση ο αντάρτης θα πάρει.
Τώρα πια βέβαια είναι η σκληρή τύχη
Του φασίστα, του προδότη δειλού.
Τώρα πια βέβαια είναι η σκληρή τύχη
Του φασίστα, του προδότη δειλού.

Παύει ο άνεμος, καλμάρει η καταιγίδα,
Γυρίζει σπίτι ο υπερήφανος αντάρτης
Κι ανεμίζει τη κόκκινή του σημαία,
Νικήσαμε, και ζήτω η λευτεριά!
Κι ανεμίζει τη κόκκινή του σημαία,
Νικήσαμε, και ζήτω η λευτεριά!