Μία φάτσα, μία ράτσα!

Πάει με το ποδήλατό του μες στη κυκλοφορία
και σφυρίζει γερά και με αυθάδεια,
το βάρος που του λυγίζει τα πόδια είν' η αδικία,
σκληρή η ζωή για τον Ντάντε ντι Νάννι,
σκληρή η ζωή για τον Ντάντε ντι Νάννι.

Στην αυγή παίρνει το τρένο και βρομάει χοιροστάσιο
στα πεζοδρόμια της υπομονής του,
στο κεφάλι έχει τόμους γεμάτους ψέματα,
βράδυ σπουδάζει ο Ντάντε ντι Νάννι
βράδυ σπουδάζει ο Ντάντε ντι Νάννι.

Τριάντα χρόνια πέρασαν απ' όταν οι φασίστες
ήρθαν εκατό για να τον σκοτώσουν,
κι εκατό φορές τον σκότωσαν, μα τον βλέπεις ακόμα,
γυρίζει στην πόλη ο Ντάντε ντι Νάννι
γυρίζει στην πόλη ο Ντάντε ντι Νάννι.

Τον είδα ένα πρωί που πήγαινε στο μετρό,
κι αιμορραγούσε και χαμογελούσε,
ολόγυρα στα πρόσωπα κούραση κι αμφιβολία
αλλ' όχι σ' αυτό του Ντάντε ντι Νάννι,
αλλ' όχι σ' αυτό του Ντάντε ντι Νάννι.

Τριάντα χρόνια πέρασαν απ' όταν οι φασίστες
ήρθαν εκατό για να τον σκοτώσουν,
κι ακόμα δεν αισθάνονται ήσυχοι γιατί ξέρουν ότι
γυρίζει στην πόλη ο Ντάντε ντι Νάννι,
γυρίζει στην πόλη ο Ντάντε ντι Νάννι.